In de rubriek ‘Intussen elders’ verzamelen we nieuws van andere universiteiten. Deze week: Amsterdam wil mbo’ers ook bij de jaarlijkse introductieweek betrekken en hoe kan de Universiteit Twente omgaan met zogeheten rooftijdschriften?
Introductieweek ook voor mbo?
Groningen telt zo’n 30.000 mbo’ers en die zijn sinds enkele jaren officieel ook studenten. Maar ze vallen vaak nog buiten de boot, zoals bij de KEI-week. Die is voorbehouden aan de RUG en Hanze, terwijl heel veel mbo’ers maar wat graag ook naar een KEI-feestje willen.
Het KEI-bestuur twijfelt. Er komt bijvoorbeeld nogal wat bij kijken als ‘s lands grootste introductieweek nog groter wordt, zei voorzitter Lars Eltingh onlangs.
De gemeente Amsterdam heeft nu het initiatief genomen om te onderzoeken hoe een gezamenlijke introductieweek in de hoofdstad ook voor het mbo ingericht kan worden, meldt Het Parool op basis van een brief van wethouder Sofyan Mbarki (PvdA) aan de gemeenteraad. ‘Het is vooral belangrijk dat mbo-studenten dezelfde behandeling verdienen als leeftijdsgenoten’, aldus Mbarki
Maar eenvoudig is het niet, zoals ook het KEI-bestuur al zei. De toch al massale introductieweek wordt nog massaler, waardoor het moeilijker wordt om geschikte locaties voor festiviteiten te vinden. Verder zijn mbo-studenten vaak jonger dan de eerstejaars die het hoger onderwijs volgen, waardoor ze niet aan alle activiteiten kunnen meedoen.
Klacht over ‘predatory journal’
De integriteitscommissie van de Universiteit Twente vraagt het college van bestuur of het mogelijk is om zogeheten predatory journals op te sporen die ‘zich ten onrechte affiliëren met (wetenschappers van) de universiteit’. Dat schrijft de Twentse universiteitskrant U-Today.
Aanleiding is een klacht van een hoogleraar tegen een collega die hoofdredacteur zou zijn van zo’n predatory journal, een nep- of rooftijdschrift dat wordt gezien als een vorm van academische oplichting en misbruik maakt van de publicatiedruk onder wetenschappers. Wie publiceert in zo’n tijdschrift (met een heel lage impactfactor) moet stevig in de buidel tasten.
De integriteitscommissie oordeelt na onderzoek dat de klacht niet gegrond is, omdat de gewraakte collega naar eigen zeggen niet wist dat hij hoofdredacteur van het neptijdschrift was. Hij is direct geschrapt uit het colofon door de uitgever toen de kwestie uitkwam.
Het oordeel van de commissie is later overgenomen door het LOWI, het Landelijk Orgaan Wetenschappelijke Integriteit, dat zich eveneens over de kwestie boog.
Volgens het LOWI trekt de hoogleraar ‘vooral de intenties en het handelen van het tijdschrift in twijfel en niet het standpunt van zijn oud-collega’.
Foute Leidse hoogleraar (deel 3)
De hoogleraar aan de Universiteit Leiden die ‘never nooit meer welkom’ is wegens ‘ernstig ongewenst gedrag’, blijft de gemoederen bezighouden. De man is niet ontslagen, omdat diens ‘wetenschappelijke kwaliteit buiten kijf staat’. Terugkerende vraag: waarom niet?
Wanneer mag je een hoogleraar wél de laan uit sturen? kopt de Leidse universiteitskrant Mare bij een interview met hoogleraar arbeidsrecht Stefan Sagel. Die noemt de gang van zaken ‘bevreemdend’: ‘Wetenschappelijke statuur is geen vrijbrief voor welk wangedrag dan ook. Als het zo erg is, dan hoort daar eigenlijk ontslag bij.’
Sagel vermoedt onder meer dat de universiteit huiverig is om een ontslagvergoeding te betalen. Rechters zijn niet eenduidig in uitspraken dat bij grensoverschrijdend gedrag een contract kan worden ontbonden, stelt hij, en dan is ontslagvergoeding het logische gevolg.
En, zegt hij fijntjes, ook de universiteit heeft wat uit te leggen, want die heeft het wangedrag jaren laten voortduren en signalen onvoldoende opgepikt. ‘Als er niet op signalen is geacteerd, of zelfs sprake is van een gedoogcultuur, wordt het heel moeilijk om iemand met kop en kont eruit te gooien’, zegt Sagel.