Facere aude!

Inmiddels ben ik alweer in Nederland, waar ik op het moment in alle rust voor mijn Groningse haard boeken zit te lezen met veel letters en weinig plaatjes, beter bekend als: studeren.

Dat zeg ik nu wel, maar in feite heb ik geen haard. Ik heb een rood kacheltje. Van het merk Pelgrim Bambino, mind you. Dit kacheltje wordt dan wel weer omlijst door een schoorsteenmantel, wat de eigenwaarde van mijn Pelgrim misschien enigszins naar een gevoel van haard-zijn zou kunnen optillen.

De uitwisseling in Beelitz, die eindigde met het regisseren van een film, het leggen van internationale contacten en het organiseren van een succesvolle expositie is inmiddels voorbij, net als de zomer. Nu is dat wat de herfst, Indian Summer of der Herbst genoemd wordt, afhankelijk van de stad waarin je je bevindt natuurlijk, aangebroken. Het nieuwe studiejaar is alweer een maandje bezig, en van Groningen naar New York en van Berlijn naar Groningen is de cirkel in feite weer rond.

Na reizen komt een moment van reflectie. Welk seizoen is daar beter geschikt voor dan de herfst? We weten allemaal wel wat sapere aude betekent neem ik aan, maar wat het inhoudt is een tweede. Wie zich wil ontplooien moet behalve durven denken, ook durven bouwen. En wie wil bouwen, heeft bakstenen nodig.

Ik kan verklappen dat die bakstenen evengoed in de Duitse bossen als in New York als naast de Groningse haard kunnen liggen. De crux is dat je dan wel even moet gaan kijken.

Omdat originaliteit wel vaker is aangezien voor afwijkend gedrag, wil ik u allen bij deze oproepen tijdens uw studententijd zoveel mogelijk afwijkend gedrag te vertonen. Na verbreding komt immers pas verdieping. Binnenkort hoop ik dan wat bullen binnen te halen, en dan wil ik u, geachte lezer, bedanken voor het volgen van mijn omzwervingen. Het was een genoegen!

 

 

08-10-2013