Als ik op 24 juni de Geertsemazaal in het Academiegebouw betreed, heb ik er zin in. Volgend collegejaar begin ik aan de studie Europese talen en culturen. Omdat ik niet heb deelgenomen aan de meeloopdag, ergens in het voorjaar, kan mijn beeld van de studie nog wel wat verhelderd worden. In de ochtend zullen drie profielen worden besproken, waarvan uiteindelijk één wordt gekozen: politiek & maatschappij, taal & maatschappij en cultuur & literatuur. Na de lunch volgt een minicollege van een taal naar keuze, in mijn geval Italiaans. Tot slot gaan we ‘speeddaten’ en het resultaat van de dag bespreken, zodat alle resterende vragen kunnen worden beantwoord.

‘Het leidt uiteindelijk niet tot een advies of de studie echt bij me past’

Met het rijmpje ‘het is geen selectie, maar zelfreflectie’ begint studieadviseur Hanneke Boode uit te leggen wat we precies gaan doen. Antwoordblaadjes gaan de zaal rond voor zogenaamde minitoetsing. Na afloop van elk minicollege over een profiel worden er enkele vragen beantwoord. In tegenstelling tot wat ik verwacht had, leidt het uiteindelijk niet tot een persoonlijk advies of de studie bij me past. Buurman Michiel kijkt mijn antwoorden na en geeft mij cijfers. Volgens de ‘Maatstaf Michiel’ verdien ik een 8 op politiek & maatschappij, een 5 op taal & maatschappij en weer een 8 voor cultuur & literatuur. De inhoud van de colleges interesseert me meer dan de weinig objectieve cijfers die ik terugkrijg.

‘Maar één plan’

Tijdens de lunch raak ik aan de praat met enkele aspirant-studenten. Het merendeel weet zeker dat ze na de zomer Europese talen en culturen willen gaan doen. ‘Het is lekker breed, je hoeft pas na een halfjaar een profiel en taal te kiezen’, vertelt een meisje. De jongen naast haar legt uit dat hij zijn keuze niet door deze dag zou laten beïnvloeden. ‘Ik heb maar één plan en het is nu sowieso te laat om je voor een andere studie in te schrijven. Deze dag vind ik wel handig om wat meer over de studie te weten te komen.’ Dat het te laat zou zijn om je voor een andere studie in te schrijven, klopt niet helemaal. Wie voor 1 mei is ingeschreven, kan nog van studie veranderen. Alleen lotingstudies zijn gesloten.

De dag gaat verder. Voor mij betekent dat een minicollege Italiaans. Helemaal bij nul beginnen en binnen een paar jaar de taal vloeiend spreken, het lijkt me een mooie uitdaging. We komen tot: ‘Ciao, sono Koen. Sono olandese e abito a Groninga.’ Op vakantie zal ik me straks in ieder geval al kunnen voorstellen! Toch krijg ik meer en meer het idee dat deze matchingsactiviteit een veredeld Eén dag student is. Een voorlichting, geen keuzecheck. Goed om nog even te zien waar ik na de zomer aan ga beginnen, maar niet waarvoor matching uiteindelijk bedoeld is. Dat mensen die eerder al een dag hebben meegelopen zijn vrijgesteld van de verplichte matching, versterkt mijn mening. Het lijkt inwisselbaar.

Intakeformulier

‘Zelfreflectie is goed, maar niet altijd toereikend’

Tijdens de evaluatie stelt studieadviseur Ella Sebamalai mijn beeld wat bij. Ze geeft aan dat de inhoud van de matchingsactiviteit breder is dan die van Eén dag student. Die twee dagen samenvoegen en verplicht maken is geen optie: ‘Tijdens Eén dag student loop je mee met huidige studenten. Met een grote nieuwe groep als deze, zo’n 150 man extra, worden de zalen te vol.’ Uit haar rondvraag blijkt dat een paar aanstaande studenten met twijfels dankzij deze dag een stap dichter bij hun definitieve keuze zijn gekomen. Er wordt niet teruggekomen op het verplichte intakeformulier, waarop veel kritiek was. Men zou sociaal wenselijke antwoorden kunnen geven en daarmee de uitkomst kunnen beïnvloeden. Tot op de dag van vandaag kreeg ik nog niet te horen of ik op basis daarvan ‘match’ met de opleiding.

Zelf had ik mijn keuze al gemaakt, maar vond ik de dag nuttig om mee te maken. Toch had ik liever gezien dat deze eerder in het jaar had plaatsgevonden. Wanneer ik tot de conclusie was gekomen dat het niets voor mij was, had ik meer tijd gehad om me te heroriënteren en eventueel een studie met loting of decentrale selectie kunnen kiezen. De matchingprocedure verschilt per faculteit en zelfs per studie, maar duidelijk is dat het anders moet. Zelfreflectie door de aspirant-studenten is goed, maar niet altijd toereikend. Voor het fenomeen ‘matching’ is het tijd om zelf te reflecteren: aanpassen of afschaffen.