Doorgewinterd
Doorgewinterd
Bijna standaard kom ik vijf minuten te laat op mijn afspraak. Dat is niet fashionably late, dat is ‘de tijd vergeten’ en buitengewoon onbeleefd. Eenmaal aangekomen zegt de persoon met wie ik een afspraak had: ‘Koud he?’ Ondanks dat mijn reputatie al beschadigd is, kan ik het niet laten om op zijn vraag in te gaan.
‘Nee hoor’, antwoord ik, ‘Dat valt wel mee’.
Vroeger was dat anders. Een aantal jaar geleden was er nog een verschil tussen ‘zomerschoenen’ en ‘winterschoenen’, in de winter droeg je nog een dikke jas, een sjaal, een muts en van die handschoenen waar je een ruimte had voor je duim en een voor je vier vingers. Appen kon je niet met die dingen, en als je ze dan toch uitdeed, had je meteen drie afgestorven vingers.
Het was geen gezicht. Je zag er niet uit, maar dat was niet erg, want niemand zag er mooi en leuk uit. Dat was ergens fijn; een paar maanden in het jaar waar je zonder moeite een trui aan kon trekken zonder er over na te denken.
IJs kennen we dan alleen nog maar van een cocktail, zout gebruiken we bij de tequila
Nu zie je in de winter meisjes rondfietsen in een panty, jongens in spijkerbroeken met gaten (een fenomeen dat mijn oma nog steeds niet begrijpt) en niemand draagt handschoenen, laat staan die onhandige wanten. Zelf heb ik in de binnenzak van mijn jas nog een paar verfrommelde handschoenen. De middelvinger mist, dus mocht ik ze op een onverwacht koude dag nodig hebben, kan ik simpelweg mijn middelvinger opsteken naar de kou.
Binnen een paar jaar zijn we ontzettend verwend geraakt als het gaat om de kou; ijs kennen we alleen nog maar van een cocktail, zout strooien we niet meer op de weg, maar gebruiken we bij de tequila.
Het gevaar is nu dat mensen nieuwe dingen gaan vinden waar ze over klagen, bijvoorbeeld ‘dat het in de winter wel wat lang donker is’. Gelukkig is daar dan wel weer een eenvoudig oplossing voor: een enkeltje naar Spanje, waar de winters heel wat lichter zijn dan hier.
Misschien ook wel iets voor mij trouwens, Spanje. Daar is het heel normaal om vijf minuten te laat te komen.