‘Dit is niet de afsluiting waarop ik had gehoopt’
Vaarwel studententijd
‘Dit is niet de afsluiting waarop ik had gehoopt’
Door Rick Jan Molanus
By Rick Jan Molanus
‘Ik hou van het Groninger centrum’, vertelt Panni Ajtony (21). ‘Gewoon daar zijn wanneer het gezellig druk is en zoveel mogelijk plekken ontdekken, dat mis ik nu.’ Boedapest in lockdown is een heel andere wereld voor de Hongaarse, die in het laatste jaar van kunst, cultuur en media zit. Vanuit het huis van haar ouders werkt ze nu aan haar afstudeerproject.
Door het uitbreken van het coronavirus en het sluiten van de universiteitsgebouwen heeft Panni Groningen op een andere manier verlaten dan ze had gehoopt. En ze is niet de enige. Voor tal van studenten die hun opleiding aan het afronden zijn, of ze nu een volledige studie deden aan de RUG of alleen een eenjarige master, betekent dit een abrupt einde.
Je mist de kleine dingen, zoals een soepje halen in de Harmoniekantine
Panni studeert af in de richting theater met het toneelstuk ‘Happy Days?’. ‘Elke afstudeerrichting heeft een project, waar je lang naartoe werkt. Helemaal omdat andere vakken een theoretische insteek hebben.’ Maar Happy Days? zal niet in de geplande vorm worden opgevoerd. Panni: ‘Balen, maar we doen het nu via Instagram.’
In juni hoopt Panni nog terug te keren naar Groningen, om goed afscheid te nemen. ‘Dan ga ik nog zoveel mogelijk genieten van de stad. Maar sommige dingen zullen niet mogelijk zijn. Dan mis je toch van die kleine dingetjes, zoals een soepje halen in de Harmoniekantine.’
Van een afstandje
Ook Dener Cardoso Melo (25) wil graag weer naar Groningen. ‘Na het aankondigen van de maatregelen was ik binnen een week weg. Dit voelt helemaal niet als het einde van mijn studententijd’, vertelt hij vanuit zijn ouderlijk huis in Arapiraca, een stadje in het noordoosten van Brazilië.
Hier vormde Dener een hechte vriendengroep met zijn studiegenoten. ‘We waren als een familie’, zegt hij. ‘Buiten colleges deden we veel samen. We organiseerden minsten twee keer per week een etentje. Ik heb de meesten nu geen gedag kunnen zeggen. Drie vrienden heb ik nog persoonlijk kunnen vertellen dat ik weg ging. Maar alleen van een afstandje.’
Dener weet niet wanneer hij zijn vrienden weer ziet. ‘We zijn nu met onze scripties bezig. Normaal ondersteunen we elkaar in stressvolle periodes, maar dat is nu erg lastig. Ook weet ik niet of er een diploma-uitreiking komt, dus wie weet zie ik sommige mensen niet meer.’
Die aangename vriendelijkheid ga ik missen
De Ierse Michelle Lennon-Maslin (52), die twee jaar geleden met haar gezin naar Groningen verhuisde, vindt het niet heel erg dat de colleges van haar master clinical neuropsychology nu alleen nog online zijn. ‘Voor mij was studeren aan de RUG natuurlijk ook anders. De meeste studenten zijn veel jonger en zo spreken docenten de zaal ook toe. Dat zorgde soms voor wat ongemakkelijke momenten.’
Maar ze raakte wel gehecht aan Groningen, realiseert ze zich nu in haar huurhuis vlakbij Amsterdam. Het gezin is verhuisd vanwege het werk van haar echtgenoot. ‘Hier zeggen mensen nauwelijks gedag op straat. Die aangename vriendelijkheid ga ik wel erg missen van Groningen.’
Volwassen leven
Iris van der Kolk (25), die bezig is met de afronding van haar master psychologie, zal vooral met weemoed terugdenken aan het Groningse uitgaansleven. ‘En vooral die avonden bij Dizkartes.’ Ze was aanvankelijk niet rouwig om het sluiten van de universiteit. ‘Mooi geen tentamens, dacht ik. Maar al snel werd mijn stage gestaakt en gingen alle kroegen dicht. Toen was de lol er al snel van af.’
Als lid van Dizkartes heeft ze normaal gesproken veel sociale activiteiten. ‘Vooral met m’n dispuut. Zo gingen we elke donderdag naar de kroeg en pakken we graag terrasjes. Dat kan door de maatregelen niet meer zoals eerder. En na de zomer verhuis ik naar Enschede om daar werk te zoeken. Dit is niet de afsluiting van mijn studententijd waar ik op had gehoopt.’
Het volwassen leven staat nu ook onverwachts snel voor de deur bij Emma van der Stel (23). Zij heeft de master sustainable entrepreneurship bijna voltooid. ‘Als je straks een fulltime baan hebt, kun je niet zomaar doordeweeks uitgaan’, zegt ze. ‘Dat deed ik al minder, maar die vrijheid was er nog wel.’ En door de coronamaatregelen is die laatste keer zorgeloos stappen ongemerkt aan haar voorbij gegaan.
Net als de laatste collegedag. ‘Die was opeens al geweest’, zegt Emma. ‘En omdat er veel internationals deze master doen, zie ik sommige mensen waarschijnlijk niet weer. Dat is best een verdrietige gedachte.’