In 2009 ontstond tijdens een concert van Oasis het idee een band te beginnen. Saillant detail: de bevriende bandleden Stefan, zijn jongere broer Niels, buurjongen Mart Atema en klasgenoot Simon Christiaanse speelden allemaal geen instrument.

Heel wat YouTube-tutorials later werd Orange Skyline in 2012 opgericht en nu lijkt de definitieve doorbraak dichtbij. Zo is de band door 3FM verkozen tot Serious Talent en waren de jongens te zien in De Wereld Draait Door. ‘Dus nu hoef ik op familiefeestjes in ieder geval niet meer uit te leggen waarom we nog nooit in DWDD hebben opgetreden’, lacht Stefan.

De band stond ook op Noorderslag. En hoewel de zanger meestal niet echt gespannen is voor een optreden, stond er daar aardig wat op het spel. ‘Als het mis zou gaan, zouden we voor altijd die band zijn die het verpest heeft op Noorderslag.’ Het optreden werd echter een groot succes. ‘Daarom zijn we nu ook volgeboekt tot aan de zomer’, vertelt hij in de Black & Bloom.

Keihard werken

Het mag dan allemaal als een sprookje klinken, makkelijk ging het niet. De vriendengroep die een band werd heeft keihard moeten werken. Drie jaar lang is er gemiddeld vier dagen per week geoefend. Omdat er toen nog geen optredens werden gegeven, kwam daar heel wat zelfdiscipline bij kijken.

En niet alleen het bespelen van een instrument, ook het zingen moest worden geleerd. ‘Ik haatte zingen en dansen, ik was er heel slecht in’, vertelt de sympathieke zanger. Maar: ‘Je moet het gewoon vaak genoeg doen, en op een gegeven moment word je er minder slecht in.’ Minder slecht, ja. ‘Ik zeg nog steeds niet dat ik er nu goed in ben’, zegt Stefan bescheiden.

Studie opgeven

Na al dat repeteren kwam alles twee jaar geleden bij elkaar: de band won de POPgroningen Talent Award en mocht optreden tijdens Grunnsonic. Vanaf dat moment werd het serieus. ‘We spraken af: de band staat op één, die komt nu boven alles’, zegt Stefan. Dat betekende ook dat hij zijn studie literatuurwetenschap aan de Universiteit van Utrecht moest opgeven. Combineren bleek onmogelijk, omdat de band in Groningen repeteert en ook in die omgeving optredens gaf.

En nu is hij dus eerstejaars KCM aan de RUG. Ondanks het overvolle schema van de band (‘we geven zestig optredens tot de zomervakantie’) heeft Stefan tot nu toe al zijn studiepunten gehaald. Ook bij alle verplichte colleges is hij aanwezig. Gewoon een kwestie van goed plannen, zo zegt hij nonchalant.

De universiteit helpt daar niet bij. Zo moest Stefan gewoon een tentamen maken, nadat hij de hele avond ervoor bij 3FM in Hilversum had gezeten. ‘Ik heb het ooit wel met mijn mentor besproken, maar er viel niets te regelen.’

Propedeuse

Even doorbikkelen tot die propedeuse binnen is, dus. ‘Als ik mijn 60 punten binnen heb, kunnen ze me er niet meer vanaf kicken. Ze gaan nog een vette kluif aan me krijgen’, lacht Stefan. Het is wel de bedoeling dat de bachelor wordt afgemaakt, maar hoe lang dat gaat duren, weet hij niet.

Het combineren van een fulltime studie en de band betekent dat ieder uur van Stefans dag ingepland is. ‘Vrienden van buiten de band zie ik een keer per kwartaal, en mijn vriendin moet me echt in haar agenda blokken.’

Jezelf googelen

Met het bekender worden van de band neemt ook het aantal meningen over Orange Skyline toe. ‘Vroeger vond ik het nog wel leuk om mezelf te googelen, nu doe ik dat niet meer’, zegt Stefan. Toch kan de nuchtere Groninger wel lachen om kritiek. ‘Als mensen zeggen dat we geen talent hebben, denk ik: dat is zo. Maar we willen wel heel graag en we werken keihard, dus ik zie dat eigenlijk als een compliment.’

Over de toekomst denkt hij nog niet echt na, maar er is wel een ultieme droom. En die lijkt in eerste instantie maar weinig met muziek te maken te hebben: ‘Ik wil in Wie is de Mol? Dat roep ik al vanaf mijn allereerste interview, in de hoop dat iemand van dat programma het leest. Ook willen we met een liedje in de voetbalgame FIFA.’

En natuurlijk gewoon zoveel mogelijk spelen en zoveel mogelijk platen maken. Dat kan eigenlijk ook niet anders, concludeert Stefan. ‘Mocht de band ooit ophouden te bestaan, dan zou dat zo’n enorme klap zijn voor ons privéleven dat we maar net zo lang door moeten gaan als The Stones.’

 

Foto’s: Kenny Nagelkerke en Ben Houdijk.