Ik ben niet zo van de musicals. Het is lastig om je in te leven in een verhaal als iemand op het moment suprème uitbarst in gezang. Vandaar dat ik de eerste ronde van ‘Aletta de musical’ van GOOV Muziektheater aan me voorbij had laten gaan.

Maar de recensies in maart waren goed. Het idee om verschillende scenes op verschillende locaties te spelen, origineel. En zelfs mijn zeventienjarige dochter had gehoord dat het ‘echt heel leuk’ was.

En dus ging ik toch. Met dochter.

Historische locatie 1: we beginnen op het binnenplaatsje van de Oude Rechtbank, waar tegenwoordig theologie huist. Wat opvalt: de grijze menigte voor de ingang. ‘Ja, mijn man heeft vroeger ook bij hen gezongen’, vertrouwt een vrouw me toe. En ander: ‘Ik moest dit zien. Ze’ – Aletta dus – ‘heeft zoveel voor ons bereikt.’

De dochter is vooral bezorgd. ‘Wat is iedereen oud!’

Gelukkig is het theaterstuk zelf verre van ouwelijk. We worden getrakteerd op een energieke scene uit Aletta’s studententijd. Dronken studenten, een stront-eigenwijze Aletta die het bloed onder de nagels van haar mannelijke collega’s haalt. Fun om naar te kijken, fijn gezongen en op een fantastische locatie.

Dan historische locatie 2: het Aa-theater, wat een beetje tegenvalt. We schuifelen er in een lange rij heen, moeten lang wachten, omdat ‘de begeleiders nog niet zijn teruggekeerd’. En dan mogen we eindelijk naar binnen voor een scene waarin Aletta besloten heeft te trouwen. ‘Zoiets is toch niets voor mij?’ zingt ze en wordt tussendoor in een voice-over toegesproken door moderne feministe Hedy D’Ancona.

Leuk gevonden, maar traag en stiekem een beetje saai.

Vier locaties die je niet ziet

Tenslotte wandelen we naar de Stadsschouwburg en pas dan realiseer ik me dat er dus vier locaties zijn die ik níet zie. Als ik wil zien wat er gebeurt in het Bestuursgebouw van de RUG, of het Universiteitsmuseum moet ik nog een keer gaan. Maar nog twee keer 58 euro neerleggen? Dat gaat dus niet.

Wacht ons de Stadsschouwburg. Hier komt alles samen: de toestemming van Thorbecke om Aletta te laten studeren, de terughoudende ontvangst in de mannensamenleving van de RUG, het studentenleven, Aletta’s inzet voor prostituees, geboortebeperking, het vrouwenkiesrecht.

Aletta – door tig actrices gespeeld – is gedreven en intelligent en vaak hilarisch rechtlijnig. Zoals wanneer ze haar huwelijks’contract’ sluit met medevoorvechter voor vrouwenrechten Gerritsen en hij haar voorzichtig benadert voor een kus. ‘Gerritsen! Wil je een kind?!’

Vermakelijk, onderhoudend en enthousiast

De show wervelt, de zang – op enkele missers na – is in orde. Alleen het toneelspel laat soms wat te wensen over. De moeder van Aletta acteert alsof ze in het toneelstuk van groep acht zit, maar soit, GOOV is een amateurgezelschap en met zoveel rollen is de combi acteer- en zangtalent niet altijd te maken.

Dus ja, Aletta is een vermakelijk, onderhoudend en enthousiast muziekspektakel. En de dochter? ‘Leuk’, zegt ze. ‘Maar niet zo leuk als ik had gehoord dat het was.’

Aletta de Musical is nog tot 15 juni te zien. Kaarten koop je via de Stadsschouwburg.