Deze column is een ode aan het niet-weten

Alles verandert, niets blijft hetzelfde, mijmert student-columnist Laura Mijnders. Er bestaat dus ook geen eeuwige student.

Ik parkeer de auto vlakbij mijn oude flatje in Assen. Nou ja, het is inmiddels een huis, op de plek waar mijn flatje ooit stond. Ze hebben mijn vorige huis twee jaar geleden gesloopt. Op de een of andere manier raakt het me. Telkens wanneer ik terugkom op de plek waar ik opgroeide, is er iets veranderd.

Het is voor mij de ultieme confrontatie met het feit dat de plekken, de dingen, zonder jou gewoon doorgaan. Dat wat oud is en niet meer voldoet, wordt afgebroken of opnieuw opgebouwd. De auto die ik verkocht, de basisschool die ik verliet: zulke dingen hebben een centrale plek in mijn herinnering. Ik kan niet zonder hen, zij prima zonder mij. Het feit dat ze worden afgebroken of aangepast, correspondeert niet met mijn geheugen.

Ook de universiteit is zo’n plek. Mijn voetstappen in de gangen zijn tijdelijk, dat realiseer ik me maar al te goed. Soms beangstigt die gedachte me. Niets kan altijd voortduren. Zo bestaat er dus ook geen eeuwige student en geen eeuwig situatie: omdat het niet mogelijk is.

Mijn voetstappen in de gangen van de universiteit zijn tijdelijk

Alhoewel we ons uiterste best doen om sommige plekken, gebouwen en objecten te conserveren, kunnen we het onvermijdelijke niet ontlopen. De dingen veranderen omdat wij veranderen. We breken iets af. Bouwen iets op. Of voegen iets toe aan het al bestaande.

Ook aan mij is het een en ander toegevoegd. Het student zijn heeft veel betekend in mijn vorming als mens. De wetenschap heeft mijn eigenwijsheid en vastberadenheid behoorlijk ingeperkt: niets is zeker. En dat maakt gelukkig, geeft ruimte.

Volgend jaar ga ik toch echt het laatste jaar van mijn bachelor in. Er wordt me steeds vaker gevraagd wat ik daarna wil. Als ik zeg dat ik het niet zeker weet en vooral gelukkig wil zijn, word ik vaak vreemd aangekeken. Het niet weten mag in theorie, maar nooit in de praktijk.

Hierbij dan ook een ode aan het niet-weten. Dat je je als student altijd mag laten leiden door wat goed voelt (en enigszins verstandig is). En dat deze woorden en jij en ik, voorlopig nog even (student) mogen blijven.

Maar nu eerst vakantie!

LAURA MIJNDERS

Abonneer
Laat het weten als er

De spelregels voor reageren: blijf on topic, geen herhalingen, geen URLs, geen haatspraak en beledigingen. / The rules for commenting: stay on topic, don't repeat yourself, no URLs, no hate speech or insults.

guest

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties