Tweeling promoveert tegelijk
‘Iets anders kiezen was niet logisch’
Door Jelka Pospig
By Jelka Pospig
Jelka Pospig
Met twee vingers vormt ze een half hart, terwijl ze verwachtingsvol naar haar broer kijkt. Die lacht en buigt dan, met enige tegenzin, zijn eigen vingers tot de andere helft. Terwijl ze zo samen het hartje compleet maken, grijnst Frederique: ‘Ja, we wonen ook samen.’
Friso en Frederique Versteeg proberen niet al te cheesy te zijn, maar hun verhaal leent zich daar nou eenmaal uitstekend voor.
‘Ik ben 27’, zegt Friso. ‘Ik ben geboren in Enschede en ben voor mijn studie naar Groningen verhuisd. Ik heb mijn bachelor gehaald, daarna tijdens mijn master stage gelopen in Australië en toen ben ik begonnen aan een PhD in chemical engineering aan de RUG.’
Een vrij normale route, zou je denken, niets bijzonders aan. Tot Frederique zich in het gesprek mengt. ‘Voor mij is het hetzelfde verhaal. Je hoeft alleen de voornaam en het geslacht te veranderen.’
Deze twee-eiige tweeling heeft precies dezelfde academische loopbaan. Want ja, Frederique en Friso zijn dus een tweeling. En ja, ze delen een appartement en hebben dezelfde baan. En nu, na vier jaar, zijn ze zelfs op dezelfde dag gepromoveerd, op dinsdag 15 oktober, een uur na elkaar.
Eigen keuzes
Hun levenspad lijkt misschien een bewuste keuze, alsof de twee gewoon niet zonder elkaar kunnen. Maar dat is niet zo, zeggen ze stellig. ‘We kijken wat onze opties zijn en dan maken we allebei de keuze die voor ons het beste is’, legt Frederique uit. ‘Mensen hebben wel eens geopperd dat het beter zou zijn om iets anders te kiezen dan mijn broer, maar een keuze maken voor wat je gaat studeren is heel…’
‘…definitief’, vult Friso aan.
‘Dus het was niet logisch om voor mijn tweede of derde keuze te gaan, alleen maar omdat we dezelfde keuze maakten’, eindigt Frederique.
We maken allebei de keuze die voor ons het beste is
Het ligt natuurlijk voor de hand dat hun opvoeding die keuzes ook heeft beïnvloed: hun vader is Geert Versteeg, RUG-hoogleraar chemical engineering. ‘Wat ik zo mooi vind aan chemical engineering is dat het natuurkunde, scheikunde en wiskunde combineert met puzzels oplossen’, zegt Frederique. ‘We hebben bijvoorbeeld een enorme hoeveelheid chemisch afval waar we iets mee moeten. De uitdaging is dan: kunnen we er iets nuttigs mee doen?’
Maar hun individuele keuzes kwamen ook gewoon toevallig telkens overeen. Neem bijvoorbeeld het besluit om na hun bachelor in Groningen te blijven. Ze hadden inmiddels een hechte groep vrienden hier, kenden de docenten en vonden het een fijne stad. ‘Als je dan daarna wil promoveren en niet weg wil uit Groningen, zijn er niet zoveel opties’, zegt Friso. En toevallig was een van hun hoogleraren op zoek naar acht promovendi – ze werden allebei gevraagd en zeiden allebei ja.
Supercritical CO2
Toch maken ze heus wel eens andere keuzes. Een tijdje geleden werd Friso lid van een roeivereniging – hoewel hij al snel besloot dat het niks voor hem was en weer ging voetballen met zijn zus. ‘Tot dusver hebben we dezelfde hobby’s, maar ik ben laatst met padellen begonnen, en zij nog niet’, zegt Friso. ‘Nóg niet’, benadrukt Frederique.
Het is heel fijn om een goede vriend in je buurt te hebben
En wat hun werk betreft: Frederique promoveert op fundamenteel onderzoek, waar Friso zich meer op productontwikkeling richtte. Frederique vindt het dan ook leuk om diep in een onderwerp te duiken en voor nieuwe inzichten te zorgen. ‘Ze is enorm gedreven en kan doorzetten als het lastig wordt’, zegt Friso. ‘Maar mijn kracht ligt in het vinden van creatieve oplossingen voor de problemen van nu, ik houd me niet bezig met de details van het waarom van dingen.’
Wel werken ze allebei met supercritical CO2 − een vorm van CO2 die ontstaat bij specifieke temperaturen en druk. ‘Dan gedraagt het zich niet als gas en ook niet als vloeistof, maar heeft het eigenschappen van allebei’, zegt Frederique, die daarna enthousiast aan een ingewikkelde uitleg begint.
‘Kijk, zie je?’ zegt Friso, terwijl hij een boek tevoorschijn haalt dat haar punt illustreert. ‘Dit hier is een drukcabine’, wijst hij. ‘Daar heb je de gasvorm en daar de vloeibare vorm en op een bepaald moment wordt het hier in het midden één en dan heb je supercritical CO2.’
Stressvolle periode
Dat hun onderzoeksveld zo dicht tegen elkaar aan ligt, was heel nuttig toen ze op een lastig punt in hun onderzoek kwamen – wat geheid gebeurt als je een PhD doet. ‘Het gaat met vallen en opstaan’, zegt Friso.
Het leven houdt je wel bezig – en je kunt elkaar altijd bellen
Het begin van dit jaar was vooral een erg stressvolle periode voor ze. Nijenborgh 4 zou in april sluiten en hun groep ging verhuizen naar de Feringa Building, dus al het onderzoek moest voor die tijd afgerond worden. ‘Oftewel, als je niet klaar was met je experimenten, dan was je de sigaar’, zegt Friso. Dat zorgde voor flink wat druk bij de tweeling. ‘En dan is het heel fijn om een goede vriend in je buurt te hebben’, zegt Frederique.
Gelukkig haalden ze de finish allebei op tijd. Kort daarop volgde een van de meest bevredigende momenten van hun promotietraject: hun artikelen werden geaccepteerd voor publicatie. ‘Op dat moment dacht ik: we hebben het geflikt. We zijn eindelijk klaar’, glimlacht Frederique.
Aparte toekomst
Is er binnen hun onderlinge verhouding nog zoiets als individualiteit? ‘We leiden onze eigen levens, natuurlijk’, zegt Friso. ‘Ik heb mijn goede vrienden en zij de hare.’ En Frederique zegt: ‘Hij is niet mijn identiteit; we zijn gewoon heel goede vrienden.’
Bijna alsof ze dat wil bewijzen, begint ze over hun toekomst. Want nu hun promotie binnen is, gaan de twee elk een andere kant op voor hun postdoc – Friso naar Gent en Frederique naar Zürich. Daar gaan ze voortborduren op hun eerdere onderzoek.
De afstand gaat geen probleem zijn, denken ze. In Australië liepen ze ook al stage in andere steden, dus ze hebben al eens vier maanden zonder elkaar gedaan. ‘Als je naar een nieuwe plek verhuist, heb je het zo druk: met nieuwe vrienden maken, wennen aan je nieuwe werkplek. Het leven houdt je wel bezig – en je kunt elkaar altijd bellen.’
Terugkijkend op hun gedeelde levensloop tot nu toe, zegt Frederique: ‘Ik zou het allemaal precies hetzelfde weer doen. Ik vond elke minuut geweldig.’ Friso knikt en lacht: ‘Ja, the good, the bad and the ugly.’