Waakhond verlaat UK
‘Eigenlijk ben ik erg boos’, zegt hij. ‘Want de rubriek Kees is boos staat nog in de steigers. We zijn nog lang niet uit geëxperimenteerd. Het kan nog alle kanten op.’
Kees doet eigenlijk al zijn hele leven hetzelfde: via tekeningen commentaar geven op wat hij om zich heen ziet. Hij begon daar mee toen hij in 1961 Nederlands en geschiedenis ging studeren en zich aansloot bij het Nijmeegs Universiteitsblad.
Copulerende figuren
Hij maakte daar meteen furore met een tekening van copulerende zwart-wit figuren op een middenpagina. Kort daarna moest hij zich op grond van ‘schending van de eerbaarheid’ verantwoorden in de rechtbank, en kreeg uiteindelijk een geldboete van 500 gulden aan de broek.
Zo bont heeft Kees het in Groningen niet gemaakt. Maar hij heeft wel een bijzonder record behaald. In 1977 maakte hij een strip voor de rubriek Denktenk – die tien jaar lang achter op de UK heeft gestaan – naar aanleiding van de godsdienstige eisen die de Amsterdamse Vrije Universiteit aan niet-christenen stelde (zie hierboven). Week na week volgden ingezonden brieven van lezers die de tekening aanstootgevend, godslasterlijk, discriminerend en schokkend vonden. Zoveel ingezonden brieven had de UK nog nooit gehad, en het is daarna ook niet meer voorgekomen.
Kleine oorlog
Overigens is Kees kritisch over alles. Niet alleen over de RUG en alles daaromheen, maar ook over de UK. Hoewel hij met veel plezier voor blad en site heeft getekend, is hij het niet altijd met de redactie eens.
Begin jaren tachtig brak zelfs een kleine oorlog uit tussen tekenaar en redactie. Kees zag de krant veranderen van een sterk opiniërend blad, naar een krant die onbevangen in het midden wilde staan. Hij vond de berichtgeving niet kritisch en links genoeg.
‘De redactionele lijn van de UK in de jaren zeventig en tachtig was, dat ze een van de partijen van verandering was binnen de universiteit. Ik kan me wel inleven in een andere positie – namelijk dat je geen partij kiest maar vanaf een afstand de verschillende partijen verslaat. Dus meer afstand inbouwt als journalistiek medium tot wat er gebeurt aan de universiteit. Maar daar hadden we fikse discussies over’, vertelt hij. ‘De redactie wilde een stapje terugdoen en niet meer partij kiezen of extreem commentaar leveren op wat er gebeurde. Het werd eind jaren tachtig een meer objectief medium.’
Meer commentaar
En eigenlijk vindt hij dat nog steeds geen goede keuze. ‘Er is toch te weinig leidende opinie. De website als nieuwsmedium voldoet heel aardig, hoewel het lastig is om te nestelen in de haarvaten van de universiteit. Maar ik vind dat je veel uitgesprokener in je commentaren zou kunnen zijn en dat mis ik wel op de huidige website.’
Kortom, Kees houdt ons in de gaten. En dat zal hij ook na zijn laatste animatie blijven doen. Hierboven vertelt hij over de tekeningen die hem zijn bijgebleven en hem soms nog steeds boos maken. Van de reclamecampagnes van de RUG, tot de omgang met internationale medewerkers en de ‘fooi’ voor bursalen.
Wie meer wil weten van Kees Willemen en zijn werk voor de universiteitsbladen: in 2009 schreef Jan Blaauw samen met Kees het boek ‘Getekend door een academisch leven’. Het is onder andere te koop bij Bol.com.