Machteloos
De reproshops lijden verlies. Dus komt er een reorganisatie.
Twintig medewerkers moeten worden overgenomen door een ander bedrijf. Maar een kandidaat? Die is er nog niet.
Het personeel voelt zich aan de kant gezet. Er is veel ziekteverzuim.
Een Van Werk naar Werk traject moet de werknemers aan een nieuwe baan helpen, maar het gaat nog niet hard.
Interim-directeur Tom de Witt Hamer begrijpt de frustraties. Maar ‘je moet ook zelf op zoek in plaats van zitten wachten op duidelijkheid.’
Leestijd: 3 min (879 woorden)
Drie jaar geleden werden er nog 38,5 miljoen printjes gemaakt aan de RUG. Vorig jaar was dat teruggelopen naar 28,3 miljoen. En dit jaar? Ongetwijfeld zijn het er weer minder. De reproshops hebben nu al twee jaar een tekort van 200.000 euro. Dat kan niet langer, vindt de universiteit. En dus komt er een reorganisatie. En nu echt.
Afgelopen maandag werd het personeel officieel ingelicht over de plannen die al in 2005 opdoken en in 2012 in gang werden gezet. ‘En we hebben nog steeds geen officiële brief op de mat gehad’, laat een medewerker van facilitair bedrijf, waaronder de reproshops vallen, weten. ‘Maar de directie geeft wel duidelijk een point of no return aan.’
Er is veel ziekteverzuim
De universiteit bekijkt of het de twintig medewerkers kan laten overnemen door een extern bedrijf. Een kandidaat is nog niet gevonden; er is steeds minder belangstelling voor grafische dienstverlening ‘op papier’. Of de twintig medewerkers bij een overname meekunnen is niet zeker en dat zorgt voor veel spanning.
‘Werk is meer een issue’, vertelt een medewerker die al sinds de jaren ’70 in het grafische vak zit. ‘’s Ochtends ga je er niet meer gewoon heen en dat is alles. Er wordt meer over gepraat.’ De sfeer is gespannen. Medewerkers willen liever niet bij naam genoemd worden, omdat niemand weet waar hij heen gaat en er waarschijnlijk banen gaan verdwijnen. Er is veel ziekteverzuim; van de twintig medewerkers zitten er acht al langdurig thuis, ziek of overspannen.
Actueel
De reorganisatie van Grafimedia werd vorige week besproken in de u-raad. Wat collegevoorzitter Sibrand Poppema betreft, duurt het veel te lang voordat er duidelijkheid is rond het reorganisatieplan. ‘Een fraai nummer is het niet’, zei hij. ‘Maar het feit blijft dat er een oplossing moet komen voor het grote geldtekort bij Grafimedia. Het moet uitgezocht worden hoe het allemaal goedkoper kan.’
‘Je gaat je afvragen hoe dat komt’, zegt een medewerker van de reproshop in het UMCG. ‘Het verzuim zorgt voor meer werkdruk en stress bij de mensen die wel op het werk zijn. Ik ben zelf niet iemand die thuis bij de pakken neer gaat zitten. Ik heb geen hekel aan mijn werk; het contact met collega’s en klanten is leuk. Het zijn meer de randverschijnselen.’
Het repropersoneel voelt zich machteloos en aan de kant gezet. ‘Het lijkt of het niet uitmaakt hoe lang je al meedraait en hoe gemotiveerd je bent’, legt de UMCG-medewerker uit.
En zijn collega voegt toe: ‘Ikzelf zit tegen mijn pensioen aan. maar voor sommige collega’s ligt dat anders. Die maken zich zorgen hoe ze straks hun alimentatie of hypotheek moeten betalen.’
Vooral voor repromedewerkers die soms al sinds hun achttiende hetzelfde soort werk doen, komt de reorganisatie als een klap. Ze hebben geen idee wat ze ermee aan moeten.
Interim-directeur Tom de Witt Hamer voelt zich verantwoordelijk. ‘Het is een kwetsbare groep mensen die misschien moeilijk op eigen kracht een plek op de arbeidsmarkt vindt’, zegt hij. ‘Ik begrijp hun frustratie. Als werkgever moet je daar zo fatsoenlijk mogelijk mee omgaan. Het lastige is dat ik geen idee heb waar Jan, Piet en Klaas over anderhalf jaar werken, terwijl dat de allerbelangrijkste vraag is die iedereen beantwoord wil zien.’
Een Van Werk naar Werk-project probeert medewerkers binnen de RUG aan passend werk te helpen. Lukt dit niet, dan worden ze begeleid bij het zoeken naar een nieuwe baan. ‘De RUG pakt het goed aan en heeft er veel tijd en geld voor uitgetrokken’, is het commentaar. Maar ‘het gaat nog niet heel erg hard’, zegt De Witt Hamer. Twee personeelsleden zitten al tevreden achter de balie bij de ACLO of bij Facilitair Bedrijf of helpen bij het inscannen van de administratie. Bij anderen gaat het moeizamer.
‘Je moet voor jezelf opkomen’
‘Ik neem gelatenheid waar bij het personeel’, zegt De Witt Hamer. ‘Het is logisch dat mensen geen actie ondernemen voor een nieuwe baan. De plannen liggen er al zo lang dat men twijfelt of het wel echt gaat gebeuren. Mijn deur staat altijd open, maar daar moeten ze wel gebruik van maken. Ik snap de boosheid en teleurstelling. Maar het ligt aan medewerkers zelf hoe ze daarmee omgaan. Je moet ook zelf op zoek in plaats van zitten wachten op duidelijkheid.’
De oudere medewerker: ‘De RUG doet veel, maar op een gegeven moment houdt het op. Je moet voor jezelf opkomen.’
Grip op de besluitvorming hebben de medewerkers ondanks de medezeggenschap naar hun gevoel niet. ‘Het zijn toch processen in de trechter’, zegt de bijna gepensioneerde repromedewerker. De eindbeslissingen liggen bij het management.
Hamer: ‘Ik begrijp dat mensen er klaar mee zijn. Het duurt ook veel te lang. Wel zit er een versnelling in nu’, benadrukt hij. ‘De planning, die de einddatum van de reorganisatie in het laatste kwartaal van 2015 plaatst, loopt op schema. De melding is goedgekeurd door het college van bestuur. Komend voorjaar hopen we het reorganisatieplan rond te hebben en in de zomer het personeelsplan.’
De repro op Zernike / Foto Reyer Boxem