‘Jij hebt echt álles’ is een veelgehoorde conclusie na een rondleiding door m’n stulp. Klopt. Het meeste heb ik in meervoud, omdat ik niet kan kiezen of vergeet dat ik iets al had. Na negen jaar van verwoed hoarden, waan ik me soms net Noah in z’n afgeladen ark. Vol crap.
Ik heb vooral een zwak voor items in de categorie ‘wie koopt dat godsnaam?’ Eyecatchers zijn de megatrampoline, de sauna, een megaposter van Gerard Joling en natuurlijk mijn opgezette kat Jip. Alleen al m’n collectie strijkkralen, Ministeck en gezelschapsspellen als Remember Bassie en Adriaan neemt een halve kast in beslag. Boekenkasten puilen uit met vage titels als Familie Kaas Salade Boek, Die praktische Kunst des Wahrsagens en Nick Carter: Heart & Soul – zijn levensverhaal.
Ach, iedereen heeft wel iets waar ‘ie eigenlijk te veel geld aan stukslaat. M’n eerste scharrel spendeerde z’n gehele studietijd maandelijks 400 euro aan eten, dat zonder uitzondering ‘lekker en veel’ moest wezen. Een vriendinnetje investeerde het loon van haar eerste 60 gewerkte uren in één enkele tas. Een ander vierde vorig weekend haar nieuwe bijbaantje door het gehele salaris van 350 euro om te zetten in coke.
Voor dat laatste valt ook wel wat te zeggen. Die paar zakjes zijn immers in een oogwenk opgeruimd. Dit in tegenstelling tot de gemiddelde buit van een rondje Action, die al snel vijftig ongerelateerde items telt die je met de grootste moeite een plekje toebedeelt in huis.
Nu mijn inkomsten minimaal zijn, zijn monetaire YOLO-acties even geen optie. Online winkelen durfde ik eigenlijk al niet meer sinds het beruchte Urban-Outfitters-incident, eerder dit jaar. Een briefje van PostNL meldde BFF Vio en mij dat op het postkantoor onze bestelling klaarlag: een enorme kloede van een pakket. Ter waarde van 450 dollar. Met daarbovenop nog de verzendkosten van 91 euro. Oef. Beetje zonde.
De gehele tocht richting postkantoor braken we onze hoofden over de inhoud. Uiteindelijk was welgeteld één item geen complete verrassing. Louter awesomeness in het pakket overigens.
Die Noah was vast beter op de hoogte van zijn inventaris. Die hij overigens voor het grootste deel op de brandstapel gooide bij de eerste voet aan wal. Dat vind ik dan weer zonde.
Laura Louwes studeert English language and culture
Foto Reyer Boxem