Hoi ik ben Laura en ik ben verslaafd. Aan Tinder.
Voor de mensen die denken dat ik nu een of andere vage legering in m’n kabinetje met designer drugs heb staan: geen zorgen. Tinder is de nieuwste app onder de zon. Een dating-app. Geniaal vanwege haar eenvoud. Gebruikmakend van je vrienden en likes op Facebook spoort Tinder matches voor je op die in een zelfgekozen straal van je verwijderd zijn. Je profiel bestaat uit maximaal vijf foto’s en één onderregel. Tijdens het ‘tinderen’ krijg je simpelweg een profiel voor je neus, waarna je kan kiezen voor een hartje of een kruis. Kiest de ander na het zien van jouw profiel ook voor een hartje, dan ben je een match en mag je chatten.
Een echte vleeskeuring, klopt. Precies waar ik aan toe was. Perfectie.
Mijn liefdesleven staat namelijk zo goed als stil. Sinds het vertrek van mijn scharrel in februari staat de teller op één nieuwe verovering. Eén. Ik vind het zelf minstens zo belachelijk als anderen dat vinden, maar ik moet toegeven dat ik het zelf in de hand heb.
Uitgaan doe ik genoeg. Twee keer per week stamclub Subsonic, geregeld club Studio80 in Amsterdam en her en der een festival. Maar de Sub is mijn tweede huis, het verse volk zie ik niet staan. Amsterdam is een snoepwinkel. En tevens mijn werkvloer. Op festivals ben ik met andere dingen bezig.
Maar oef, een perfecte scharrel om de winter mee door te komen: zeer graag. Of gewoon een paar dates, om er weer achter te komen hoe dat ook alweer was. Even de pandacyclus van niks gevolgd op niks doorbreken.
Bij de eerste tindersessie stond ik alleen open voor meisjes. Anderhalve dag later was ik al door de voorraad chicks van de noordelijke provincies heen. Met frisse tegenzin paste ik mijn instellingen aan zodat ook mannen de revue passeerden.
Sindsdien ben ik verslaafd. Wát een mooie jongens blijken er te bestaan. Een hoop lelijkerds ook, maar die zijn snel weggewerkt. Vrienden die ik tegenkom geef ik een hartje, om ze vervolgens alsnog gelijk te friendzonen.
Het leuke is dat de meeste van mijn schaarse hartjes wederzijds zijn. Blijkbaar lig ik goed in de markt. Of geven mannen alles met een gat een hartje natuurlijk. Boeit me niet zo. Want na nog geen week tinderen heb ik het – tot nu toe – meest verse stuk vlees aan de haak geslagen. Hij blijkt nog aardig ook, maar dat terzijde.
Ik zeg het je: perfectie.
Laura Louwes studeert English language and culture
Foto Reyer Boxem