Sofie is geen wildebras met een vrije seksuele moraal. Haar leven als webcamgirl begon omdat zij en haar vriend problemen hadden in bed. ‘Het was een kleine lichamelijke issue’, biecht Sophie op. De enige manier waardoor ze nog opgewonden kon raken, was door te webcammen op chatsites met vreemden.
‘Ik had het cammen zelf ook al overwogen, maar pas toen mijn vriend zei: ‘Je kunt het ook voor geld doen’, ging ik er serieus over nadenken. Toen heb ik me ingeschreven bij een webcamgirlsite.’
Ze sprong niet zo maar in het diepe. Eerst onderzocht ze de voorwaarden en betalingsafspraken. Simpelweg door te googelen. Want de keus is groot, zegt ze. Vervolgens moet je de aandacht van de bezoeker trekken. ‘Mensen moeten denken: zij is leuk, daarmee wil ik chatten’, zegt Sofie.
|
Dit artikel verscheen ook in ons papieren magazine, overal verkrijgbaar in de universitaire gebouwen of digitaal op Issuu. |
Een profiel dus dat werkt als uithangbord, maar wat ook iets over je seksuele voorkeuren zegt. ‘Er komt echt van alles in voor. Heb je piercings? Wat vind je lekker? Waar ben je wel en niet geschoren? Daarmee probeer je je te onderscheiden van de rest.’
Eng
Maanden geleden ging ze voor het eerst online. Eng?
‘De drempel was niet hoog, aangezien ik al eerder voor de lol met mensen had gecamd. Maar het is wel anders: opeens sta je tussen rijen van vrouwen van 60 met de benen wijd. Tot je je eerste beller krijgt.’
Webcammen gaat volgens Sofie niet om seks alleen. Het gaat om menselijk contact. ‘Daarom ben ik wel met mijn gezicht in beeld. Anders kun je niet goed communiceren.’
Sofie is niet bang en toont daarom ook haar gezicht. De buurman zal ze niet gauw treffen, want de bezoekers komen uit heel Nederland. Bovendien: ‘Ik woon niet waar ik woon en ik heet niet hoe ik heet’, lacht ze.
Het webcammen biedt een oplossing voor de problemen die zij en haar vriend in bed hebben. Maar terwijl ze erover praat, wordt het duidelijk dat ze het ook leuk vindt. ‘Ondanks de problemen, hou ik wel van seks. En ik hou ervan om met vreemden te praten.’
En natuurlijk is ook de verdienste van belang: de belminuten, of ‘BM’etjes’ in vaktaal, leveren goed geld op. ‘Nieuwe kleding, nieuwe schoenen, alle extra’s kunnen opeens. Beter dan werken in een café en ik kan het thuis doen.’
Grenzen
Maar het werk heeft ook minder leuke kanten. Ze vertelt dat het allerbelangrijkste is om te onthouden dat niets moét. Ook al verwachten mensen bepaalde handelingen, je eigenwaarde behouden is het belangrijkste. Want, meent Sofie, ‘je wilt niet van jezelf denken dat je een hoer bent, maar je krijgt wel geld voor seksuele handelingen. Je moet vooral geen dingen doen waar je geen zin in hebt.’
Voor haar is naakt in beeld komen of zichzelf aanraken geen probleem. Maar niet alle gasten zijn leuk. ‘Door mijn leeftijd krijg ik meestal mensen onder de 30, maar één keer was er iemand van 70.’
In een grote witte onderbroek bood hij aan haar suikeroompje te worden. Hij drong aan op een ontmoeting. ‘Hij heeft godzijdank zijn onderbroek niet uitgedaan, maar toen dacht ik wel: nu stop ik er even mee.’
Teleurgesteld
Ze schaamt zich niet voor haar werk. Maar het rondbazuinen doet ze liever ook niet. Een select groepje vrienden weet wat ze doet. ‘Soms als je iemand leert kennen, vraagt hij wat voor werk je doet. Ik zeg dan altijd dat ik er geen tijd voor heb. Ik kan moeilijk zeggen dat ik in de webcamindustrie zit.’
Een bezoekje aan de belastingadviseur – je moet immers wel gewoon belasting betalen – kan ook gênant zijn. ‘Je geeft dan aan freelancer te zijn, met de bedrijfsnaam erachter. Dan denk ik: oh god, als hij de bedrijfsnaam maar niet herkent.’
Bovendien is er altijd een risico dat ze een bekende tegenkomt als ze de camera aanzet. ‘Maar als iemand er via de webcam achterkomt dat ik dit doe, heeft hij ook een probleem’, zegt ze. ‘Dat is dan ons onderlinge geheimpje’, zegt Sofie.
Maar het állerergste wat er kan gebeuren? ‘Dat ik mijn vader zou tegenkomen’, vertelt ze. ‘Ik denk dat mijn ouders teleurgesteld zouden zijn als ze wisten dat ik dit doe voor geld.’
‘Als het niet hoeft, doe het dan niet’, zegt Sofie realistisch. Ze wil het werk niet promoten. Haar situatie is uitzonderlijk, maar ze weet ook dat ze dit werk niet altijd kan blijven doen. ‘Je kan niet aankomen bij een werkgever met een gat van drie jaar op je CV met de verklaring dat je voor een webcam ging zitten.’
Sofie is een schuilnaam. Haar echte naam is bekend bij de redactie van de UK.