Het begon met een verjaardagskaartje. ‘Houd je hart vast… Want je gaat een cadeau krijgen waar je de bibbers van krijgt en je hart sneller van gaat kloppen!’
De briefschrijver had gelijk. Promovendus Jan Willem Miel van scheikundige technologie kreeg een workshop cadeau van niemand minder dan Iceman Wim Hof: de man die twee uur in een ijsbad kan zitten zonder dood te vriezen. Sindsdien is hij fan en zit zélf een paar keer per week in het ijs.
Miel had wel eens gehoord over boeddhistische monniken die bij -5°C op een berg gaan zitten met een nat laken om zich heen. Ze proberen het dan met hun lichaamswarmte droog te stomen. ‘Dit soort malle dingen fascineert mij mateloos.’
Later hoorde hij Iceman Wim Hof op tv zeggen dat hij zijn methode aan iedereen kon leren. Het leek Miel fantastisch en een vriendin pikte dat op. Even later volgde het cadeau.
Niet twijfelen
Een workshop bij Hof betekent een middag vol ademhalingsoefeningen om de zuurstofbalans in zijn lichaam goed te krijgen en meditaties voor de juiste mindset. Miel: ‘Je moet niet twijfelen, maar weten “ik ga het doen”.’ Tenslotte volgde een serie yoga-oefeningen. ‘Je moest ineens op je hoofd gaan staan. Niet nadenken, gewoon doen. Dan kan je veel meer dan je denkt.’
En toen – eindelijk – mocht Miel in het ijswater gaan liggen. ‘Dat was helemaal fantastisch,’ vertelt hij. ‘Ik was heel erg ontspannen en gefocust. Dat effect heeft nog wel drie weken aangehouden.’
Miel was hooked en ging door met de oefeningen. Op zijn balkon staat tegenwoordig een ton met tweehonderdvijftig liter ijzig water. Ook zwemt hij zo in de Hoornseplas tussen de ijsschotsen. ‘Dat is hartstikke cool’, grapt hij.
Blote voeten
En in januari deed hij nog mee aan een wereldrecordpoging: met zo veel mogelijk mensen een kilometer op blote voeten in de sneeuw lopen. De meditatieoefeningen doet hij een paar keer per dag. ‘Het helpt me om minder gestrest te raken. Zo kan ik ergens heel gefocust mee bezig, of juist even helemaal nergens aan denken. Eerder dacht ik wel “niet piekeren, niet piekeren”. Maar dat is net zoiets als “niet aan een roze olifantje denken”. Dat werkt ook niet.’
Maar de oefeningen helpen hem ook in het dagelijks leven. Promoveren brengt nogal wat onzekerheden met zich mee. ‘Deze techniek geeft me een handvat om daar mee om te gaan.’
‘Niet denken, gewoon doen!’En wat hij dolgraag nog eens zou willen doen: zwemmen op de Noordpool. ‘En dat gaat ook gebeuren! Normaal gesproken zou ik het hebben gewenst en hebben gedacht dat het misschien wel nooit zou gebeuren. Nu weet ik dat ik het kan als ik het wil.’
En daar ga ík!
Na de verhalen van Jan Willem wil ik natuurlijk zelf ervaren hoe het is om ‘de knop om te zetten’ en mij onder te dompelen in de ijzige kou van de Hoornseplas. Dat is dan ook het doel waarmee we beginnen aan een serie ademhalings- en meditatieoefeningen. Best lekker na een drukke studieweek, want alle stress verdwijnt even naar de achtergrond. ‘Kan je opdrukken?’ vraagt Jan Willem mij na de meditatie.
Als er iets is wat ik níet kan is dat het wel. Dus ‘nee’.
‘Jawel hoor,’ zegt Jan Willem. ‘Tien keer, zonder adem te halen. Nu!’
En daar ga ik. Tien keer zonder adem te halen en tot mijn verbazing lukt het wél. Dan ben ik klaar om naar de Hoornseplas te gaan.
Het openluchtzwembad in april vind ik al koud, maar de Hoornseplas in februari? ‘Niet denken, gewoon doen,’ zegt Jan Willem.
Enge, blauwe kleur
Eerst tot mijn knieën het water in. Gaan zitten. Mijn ademhaling slaat op hol. ‘Rustig ademhalen,’ zegt Jan Willem, maar het lukt niet.
Gewoon doen, denk ik dan en begin rustiger te ademen. Drie keer langzaam in en drie keer langzaam uit, dan mag ik weer naar de kant.
Opgelucht stap ik het water uit, waar ik tot mijn schrik concludeer dat mijn benen een enge blauwe kleur hebben gekregen. Ongerust begin ik ze warm te wrijven. Maar achter me zwemt Jan Willem nog rustig een rondje. Gelukkig trekt de kleur snel bij en wanneer ik mijn kleren weer aan heb ben ik toch heel tevreden met mezelf.
Tijd voor warme chocolademelk. Mét rum.