Tijdens een kennismakingsgesprek met Peter Jeltema, de technisch directeur van FC Groningen, legt Amakodo het meteen op tafel. Hij is eerstejaars rechtsgeleerdheid en wil daar dolgraag mee verder. ‘Ik moest beseffen dat voetbal op de eerste plaats zal komen, maar dat vind ik niet erg. De ene optie was om mijn propedeuse te halen en dan tijdelijk te stoppen, de andere om mijn BSA te halen en volgend jaar wat vakken te laten voor wat het is. Dan loop je enkel wat studievertraging op. Ik kies voor dat laatste.’

‘De trainer zei: ‘Parkeer dat even. Groningen heeft interesse”

Waar veel andere jongens bij een aanbod van een profclub veel laten vallen, kijkt Amakodo verder. ‘Ik wil wat achter de hand hebben, mocht het met voetbal niet lukken. Al ga ik daar natuurlijk niet van uit.’ Zijn drive om door te leren blijkt uit alles. De voetballer klimt van het vmbo via de havo en het hbo op naar de universiteit. ‘Ik vind het knap van mezelf dat dat gelukt is. Het is nu wel stukken lastiger, maar ik sta gemiddeld een 6,5. Ik ben van ver gekomen, dan zomaar opgeven zou jammer zijn.’

Krantenwijk

Bijzonder detail: om zijn studie te bekostigen staat Joël elke dag om kwart voor vijf op voor een krantenwijk. ‘Ik ben twintig en vind dat ik oud genoeg ben om voor mezelf te zorgen’, vertelt hij lachend. Maar straks hoeft en kan dat niet meer. Er wachten hem een zwaar trainings- en wedstrijdregime, en een vergoeding van FC Groningen. Verder kijkt hij nog naar de topsportregeling van de universiteit. ‘Volgende week heb ik daarover een gesprek met de studieadviseur. Op internet vond ik dat Jens Toornstra (toen ADO Den Haag, nu Feyenoord, red.) voetbal ook combineerde met een studie aan de universiteit. Er is vast wat mogelijk.’

‘Ik ben van ver gekomen, dan zomaar opgeven zou jammer zijn.’

Er is een parallel tussen zijn studie- en voetballoopbaan. Ook de laatste gaat als een komeet. Pas één jaar speelt de fysiek sterke Amakodo in het eerste elftal van Achilles 1894 uit Assen. Bij de hoofdklasser doorloopt de verdediger annex middenvelder de hele jeugdopleiding en debuteert hij eind vorig seizoen. Dit jaar verovert hij meteen een basisplaats: ‘Dat had ik niet verwacht. Ik had me ingesteld op meetrainen, op de bank zitten en wedstrijdjes in het tweede elftal. Maar uiteindelijk heb ik alles gespeeld, op één bekerwedstrijd na. Toen was ik op introkamp met rechten.’

‘Groningen heeft interesse’

Halverwege maart zit Amakodo in de bus terug van een verloren uitwedstrijd tegen Sneek. Zijn trainer neemt hem apart. ‘Op dat moment had ik al interesse van wat andere clubs en met sommige oriënterend gesproken. Cambuur, Emmen; maar ook topamateurs als HHC Hardenberg, SWZ, Alcides. De trainer zei: ‘Parkeer dat even. Groningen heeft interesse.’ Ik werd uitgenodigd voor een training en oefenwedstrijd met de beloften.’

‘Ik heb acht maanden om me te ontwikkelen tot professioneel voetballer’

Het speelt zich allemaal af in tentamentijd. Geen wonder dat hij voor het vak staatsrecht volgend jaar op herkansing mag. ‘Maar dat ligt me sowieso wat minder.’ Belangrijker is op dat moment de voetbaldroom. De oefenwedstrijd verloopt naar eigen gevoel lekker, al snel volgt het signaal dat de belangstelling concreet is. Halverwege april, een dag na de zege van FC Groningen in de halve finale van de KNVB-beker, volgt er nog een training. ‘Ik speelde met de wissels van het eerste en de beloften. Stond ik ineens met jongens als Eric Botteghin, Jarchinio Antonia en Nick van der Velden. Het was zwaar, alles ging wat sneller. Maar ik mocht niet klagen.’

Naar het juiste niveau

Tijdens het kennismakingsgesprek schetst Jeltema het plan dat de FC met hem heeft. Beginnen bij de beloften en zich naar het juiste niveau werken. ‘Ik ga van twee naar vijf trainingen per week, dus zal snel beter worden. En dan is het zaak om dat vast te houden. Maar ik moet er niet gelijk willen staan en daardoor blessures oplopen. Ergens in maart zal dan wel beoordeeld worden of ik mag blijven. Ik heb acht maanden de tijd om me van amateur te ontwikkelen tot professioneel voetballer.’

‘Voor volgend studiejaar zal ik moeten zorgen dat er een goede tijdsverdeling zit tussen voetbal en colleges. Bij FC Groningen wordt van half elf tot twaalf uur getraind en daarna geluncht, met soms nog een tweede training. Ik ga kijken of mijn rooster daarop afgestemd kan worden. Mijn studiegenoten heb ik er nog niets over verteld. Ze weten het vanzelf wel, of niet. Ik moet het eerst nog laten zien, heb nog niets bereikt. We gaan zien hoe het uitpakt, ik ben benieuwd!’