Ook dit jaar wisten mijn moeder en ik onze decembertraditie in stand te houden. Wat begon als het vieren van Sinterklaas, schuift elk jaar dichter op Kerst – dit keer viel de viering op 30 december. Doorgaans maakt ze ook nog wat geld naar me over, zodat mijn giften qua waarde nog enigszins in de buurt komen van haar cadeauberg. Gelukkig had ze ook nog één cadeau voor zichzelf onder de tv gelegd, zodat de ratio precies uitkwam op ‘2 cadeaus voor Laura, 1 voor moes’.

Een geschikt cadeau kopen voor mijn moeder is nogal moeilijk. Ten eerste is mijn moeder net zo’n verzamelaar als ik, maar dan ruim twee keer zo oud, met een vijf keer zo groot huis en een miljard keer hoger salaris – in mijn beleving dan. Alles wat ze wil, heeft ze dus al. Vaak in tweevoud.

Het komt elk jaar weer voor dat moeders het me makkelijk wil maken door heel concreet aan te geven waar het haar aan ontbreekt. Vorig jaar vroeg ze om bepaalde boortjes voor op haar boormachine. Bij haar wens om specifieke boeken ontbreekt alleen nog het ISBN-nummer.

Prima als zwaktebod als ik echt inspiratieloos ben. Maar de kunst is om met een cadeau op de proppen te komen waarvan ze niet wist dat ze het wou. Dus besloot ik dit jaar eens groots uit te pakken, en daarmee een vurige wens van haar in vervulling te laten gaan. We gaan samen op vakantie.

De laatste keer dat we samen weg gingen, bezwoer ik haar krijsend boven de Franse autoweg: dit nóóit weer. Dat was op dag 2. Van de rest van die twee weken kan ik me niks meer herinneren, maar dat kan ook liggen aan dat het mijn twintigste keer Frankrijk-met-mijn-moeder was. Op een gegeven moment gaan alle lavendelvelden en stokbroden op elkaar lijken.

Maar deze vakantie wordt anders. Dit is namelijk een verrassingsvakantie. Pas vlak voor vertrek horen we wat de bestemming is. Mijn moeder gaat als überplanner helemaal scheef op het verrassingselement en bijbehorende controleverlies, terwijl ik floreer in zo’n grenzeloze situatie. Geen tijd voor reisgidsen, verwachtingen en afspraken, gewoon gaan.

Dit wordt wat. Ik hoop alleen heel hard dat we niet naar Frankrijk gaan.