‘Het meisje dat voor me fietst maakt de hele tijd selfies – why??’ gooide mijn clubgenootje in de groepsapp. Ik reageerde met een selectie van mijn mooiste fietsselfies. Die ene met Rasta bijvoorbeeld; wanneer je zomaar op straat je tindermatch tegenkomt die als achternaam ‘de wietneger’ bezigt, moet je dat wel vastleggen. Zelfs als dat betekent dat je al fietsend je frontcam ter hand moet nemen. Verder leuk aan fietsselfies is dat je lijf het zicht op de fiets blokkeert, waardoor het lijkt alsof je zweeft. Probeer het maar eens.

Naast het handjevol fietsselfies zijn er nog andere categorieën waar ik de 10.000+ selfies die ik afgelopen jaar maakte in kan onderverdelen. De toiletselfie bijvoorbeeld. Een perfect middel om een jongen te laten weten dat je hem diep in de friendzone hebt geparkeerd. Tevens is de toiletselfie een goede creativiteitsoefening: het is nog best een kunst om in zo’n kleine ruimte en met beperkte middelen toch nog een foto te produceren die zich onderscheidt van de vorige in die categorie.

Met een paar intimi waag ik me aan de zogenaamde kloedeselfies, waarbij het de sport is om er zo dik en onvoordelig mogelijk uit te zien. Het leuke hieraan is dat je je lelijke en dikke zelf een beetje accepteert en je normale hoofd er een stuk beter bij afsteekt. Wel belangrijk is dat je de ontvanger compleet vertrouwt. Sommige kloedeselfies zijn potentieel schadelijker voor je carrière dan een naaktselfie – aan die laatste zou überhaupt niemand zich moeten wagen. Als je me naakt wil zien, ga je maar met me naar bed. Dan heb ik er ook nog wat aan.

Een bijkomend voordeel van regelmatig jezelf op de kiek zetten: van eventuele wijzigingen in de staat van je lichaam blijf je op de hoogte. Als het je ineens niet meer lukt om jezelf vers op een bikiniselfie te krijgen, is het tijd voor actie.

Over de bikiniselfies van gisteren was ik redelijk tevreden. Nu nog even naar de zonnestudio voor een zonnebankselfie, en ik ben klaar voor die date.