‘U komt studeren? Telefoon hier achterlaten alstublieft. U weet dat de sites Facebook, Youtube en Twitter geblokkeerd zijn binnen dit gebouw? Wilt u nog steeds naar binnen? Hier heeft u uw tijdskaart. Die zet u op het tijdstip dat u uw plek verlaat. Als u niet binnen drie kwartier terug bent, gaat uw plek naar de volgende’.

Studeren 2.0 in de UB.

De afgelopen tijd stond de site van de UK vol met stukken over of de Hanzestudent wel of niet uit de UB geweerd moest worden. Maar als ik zo om me heen kijk, lijkt het me een relevantere vraag hoe we de student die niet komt studeren uit de UB houden. Dan is er ruimte zat voor de studerende student, Hanze of RuG.

Tentamentijd. Aan de computerschermen om me heen te zien, zijn dit de tentamen onderwerpen: de activiteiten die je vrienden op Facebook zetten, de nieuwste filmpjes op Youtube en de trending topics op Twitter.  En dan heb ik het alleen over de mensen die überhaupt achter hun computer zitten, want van de acht plekken aan mijn computertafel zijn er maar drie bezet. De spullen van de andere vijf liggen er wel, maar de bijbehorende personen heb ik nog niet gezien. En ik ben hier toch al bijna twee uur.

Misschien zag ik ze zitten op de zonovergoten trappen van het Academiegebouw. Misschien kwam ik ze bellend, kletsend of skypend tegen in het trappenhuis toen ik op weg was naar mijn verdieping. Misschien zag ik ze eten op het afgeladen balkon toen ik een sigaret ging roken. Opscheppend over hun prestaties: ‘Man, ik zit hier nu al twee uur en ik heb nog niks gedaan’.

Terwijl ik nog wat spullen uit mijn tas haal, stopt een studente naast me. ‘Ga je weg?’ vraagt ze hoopvol. Teleurgesteld druipt ze af. Ik voel me schuldig: ik heb tenslotte een kantoor met een computer op het Zernike terrein. Moet ik daar niet gewoon gaan zitten? Dan zie ik dat ze een plekje heeft gevonden. Ze legt haar spullen neer, grijpt haar portemonnee en loopt weg. Weer een plekje minder voor iemand die echt wilde komen studeren.

Mijn schuldgevoel verdwijnt als sneeuw voor de zon.