De kamers van haar appartement zijn volgestouwd met jute zakken. Tussen de pepernoten op de keukentafel staan potten zwarte schmink. Verderop een zwaar rood boek met gouden rand. ‘Dit boek staat vol met achtergrondinformatie over de kinderen. Zo kunnen we tijdens het bezoek leuke verhalen op gang brengen’, vertelt studente pedagogiek Renske Wemer (23) enthousiast.

Ze wil nog veel meer vertellen, maar dan komt via de achtertuin een man de kamer binnengestormd. Het is de 64-jarige Hans Knot, die in het dagelijks leven coördinator beroepsvoorbereiding en internationale stages is bij pedagogiek.

Ook zonder kostuum verraadt zijn zware stem de rol die hij gaat spelen. Als Sinterklaas en zwarte Piet verrast het duo deze weken arme gezinnen in Groningen met een compleet verzorgde pakjesavond. Het is alsof de oorspronkelijke beschermheilige weer is teruggekeerd: Sint Nicolaas als gulle gever, als beschermheilige van kinderen.

Armste stad

De timing is goed, want de armoede neemt de afgelopen jaren flink toe. Kinderen zijn hierbij letterlijk het kind van de rekening: volgens het Integraal Toezicht Jeugdzaken (ITJ) leeft één op de zeven kinderen in Groningen in armoede, tegenover één op de twintig Nederland. Groningen is daarmee de tweede armste stad van Nederland.

Reden genoeg voor Renske om in actie te komen. Al in haar jeugd deelde ze cadeaus uit aan de arme gezinnen in haar geboortedorp Zuidlaren. Dit idee wilde ze gaan voortzetten in Groningen. Maar groter. En beter georganiseerd.

Cadeaus op zolder

Een jaar geleden besloot Renske daarom contact te leggen met bedrijven en speelgoedwinkels. Veel zijn bereid iets te doneren voor de zak van Sinterklaas. ‘De meeste bijdragen zijn van goede kwaliteit’, vertelt Wemer tijdens een rondleiding langs de stapel cadeaus op zolder. Speelgoedautootjes, boeken, verzorgingsproducten: voor iedere kinderleeftijd is er iets.

Ondertussen wordt er flink geschminkt voor de spiegel. Twee andere pedagogiekstudentes, Marieke en Tamar, laten zich voor het eerst sinds hun jeugd weer omtoveren tot zwarte Piet. De strijd voor sociale gelijkheid wint het van elke vermeende associatie met racisme. ‘Ik heb dit nog nooit eerder gedaan. Maar ik vind het leuk en goed om zoiets naast mijn studie te doen’, vertelt een van hen.

Vrijwillig werken zij samen met Sinterklaas, die op dat moment zijn baard laat installeren. Onder de witte snor is het zware stemgeluid van Hans Knot amper te verstaan: ‘Vanavond gaan we naar de Oosterparkwijk. Daar bezoeken we vier gezinnen.’

Renske gaat zelf liever niet mee als Piet: ‘Veel kinderen herkennen mijn stem. Dan is het sprookje voorbij.’

Hearts of gold

Dit Sinterklaasfeest is namelijk niet het enige sociale project dat ze heeft verzonnen. Vorig jaar ruilde ze haar luxe studentenleven een week lang om voor een leven onder de armoedegrens. Maar ook in de tussentijd zit Renske niet stil.

Vanuit haar Stichting Hearts of Gold probeert ze arme gezinnen in Groningen en omgeving te steunen. Met materiële hulp, maar ook met sociaalpedagogische projecten. Van complete vakanties in een bungalowpark tot dagjes uit in een pretpark; op allerlei manieren bezorgt zij deze mensen activiteiten waar anders geen geld voor is. Daarom ontving zij eind 2012 nog een Jong Goud Award.

Deze hangt nu aan de muur achter de keukentafel. Renske wijst er bescheiden op. Tussen alle binnenkomende telefoontjes door probeert ze de naam uit te leggen.

Haar stem schakelt tussen professionaliteit aan de lijn en genegenheid wanneer zij over Hearts of Gold praat: ‘Het gaat over kinderen, die ondanks de keuzes van hun ouders een gouden hart hebben en onschuldig zijn. Deze gouden hartjes willen wij in leven houden. Maar ook over de hearts van onze sponsoren, die dit mogelijk maken.’

Modellenwerk

In haar tienerjaren is dat engagement begonnen. Ze deed in die tijd modellenwerk in Milaan. Bedelende Italiaanse straatkinderen riepen vragen bij haar op. ‘Terug in Nederland ben ik gaan nadenken. Hoe zit het hier met armoede?’

Met haar modellencarrière stopte ze al snel. ‘Ik wilde meer met mijn leven doen dan als kledinghanger op de catwalk lopen. Ik ben gaan studeren, op onderzoek gegaan bij lokale overheden en heb vele interviews gehouden met minima. Ook hier blijkt armoede een probleem, maar niemand ziet het.’

Brug

Renske wilde haar kwaliteiten inzetten om minder bedeelde mensen te helpen. Sinds een paar jaar vormt zij een brug tussen minima en gulle sponsoren.

En daar slaagt Wemer goed in, want ook deze weken is er genoeg om uit te delen. Als de auto wordt volgeladen met cadeaus, dient een eerste ontmoeting zich aan. Een passerende vader fluistert naar zijn kind: ‘Kijk nou eens, is dat Sinterklaas? Wauw!’

De opgewekte ogen van vader en kind laten zien waar Renske het voor doet: ‘Ik wil gezin en kind kansen bieden waarop iedereen in onze maatschappij recht heeft.’