In the middle of fluxing nowhere
In de bossen bevindt zich namelijk de EEA, de European Exchange Academy, een internationale kunstacademie waar ik me voor een maand in complete isolatie op mijn creatieve werk kan storten.
Tenminste, dat is het idee. De EEA huist in een aantal grote gebouwen die vroeger dienst deden als luxe tuberculose klinieken. Het terrein stond destijds aangeschreven als no-go area vanwege het hoge besmettingsgevaar en was daarom volledig zelfvoorzienend.
Nu zijn de gebouwen al jaren in onbruik en worden ze vanwege hun charmante karakter en de vergane glorie soms gebruikt als filmset. Ludiek feitje: behalve grote Hollywood producties als Valkyrie en The Pianist worden er ook geregeld pornofilms opgenomen, met naakte mensen en alles.
Op de oude patiëntenzalen werden vaak illegale feesten georganiseerd, die ophielden nadat er iemand enigszins beschonken een balkon dacht op te stappen, maar niet zag dat daar de vloer ontbrak. Party peoples zijn niet de enigen die hier het leven lieten. Onder de bossen loopt een kilometers lang tunnel stelsel, dat was aangelegd om de klinieken van frisse lucht te voorzien. De laatste persoon die hierin verdwaalde, wachtte helaas een langzame dood, en werd pas maanden later teruggevonden.
Een tijdje geleden ben ik dus samen met ongeveer veertig andere jonge kunstenaars uitgekozen in deze half vergane villa’s opdrachten uit te voeren, kunst te maken en lezingen te volgen. Het is ons duidelijk gemaakt dat het ten strengste verboden de afgesloten ruïnes, tunnels of pornosets te betreden. Ten strengste.
Daarom vraag ik me af waarom op de meeneem lijst stond dat een zaklamp en hamer vereist was.