Elke dag vraagt de redactie van UKrant zich af: waar schrijven we over, waarom schrijven we erover en hoe schrijven we erover? ‘Bij UKrant’ is een onregelmatig verschijnende rubriek waarin we een kijkje achter de schermen geven.
Sinds de (mislukte) plannen van de RUG voor een branch campus in het Chinese Yantai, lijkt het dat er niet zo’n tweespalt is geweest op de universiteit als nu in de kwestie-Susanne Täuber.
Voor wie de afgelopen maanden op Mars heeft gewoond een bondige samenvatting:
Susanne Täuber was expert sociale veiligheid op de RUG. Zij is per 1 mei ontslagen, na een slepend arbeidsconflict en een rechtszaak in februari. Volgens de RUG is er niet met Täuber samen te werken en houdt ze zich niet aan afspraken. Zij stelt dat haar de mond wordt gesnoerd vanwege haar kritiek op het vrouwonvriendelijke beleid van de RUG.
Die tweespalt was tot tweemaal te zien op de trappen van het Academiegebouw, waar protesterende studenten die hun steun voor Täuber uitspraken door de één werden toegejuicht en door de ander werden uitgescholden.
Iets soortgelijks gebeurde ook op onze site. Sinds UKrant begin februari berichtte over haar dreigende ontslag, buitelen lezers over elkaar heen om ofwel Täuber en haar achterban dan wel de RUG te bekritiseren – en niet zelden in heftige bewoordingen.
Er werd gescholden, er werd op de persoon gespeeld
Enkele tientallen reacties zijn verwijderd en dat zijn er best veel. Er werd gescholden, er werd op de persoon gespeeld, er werd opgeroepen om het waterkanon op de demonstranten te zetten en ze het Academiegebouw uit te ranselen of juist collega’s te ontslaan die niet meer met Täuber willen werken.
En zo waren er nog wat meer onvriendelijke comments (van beide kampen dus) die ik hier niet zal herhalen; ze zijn immers niet voor niets naar de prullenbak verwezen. De kwestie-Täuber heeft op de uni een open zenuw geraakt, dat mag duidelijk zijn.
De pijlen werden ook op UKrant gericht. Medestanders van Täuber verwijten de redactie dat we slaafs het RUG-bestuur volgen (‘uit wiens hand men eet…’), terwijl anderen juist vinden dat we partij kiezen vóór haar. De ene vindt dat de redactie mede schuldig is aan het escaleren van de zaak door er steeds maar weer over te schrijven, terwijl de ander vindt dat we te weinig doen.
Beide kampen gebruiken ook dezelfde argumenten om ons erop te wijzen dat we bevooroordeeld zijn: UKrant geeft geen juiste weergave van de rechtszaak, UKrant heeft de uitspraak van de rechter niet goed gelezen, UKrant citeert selectief.
Als het pro-Täuberkamp en het anti-Täuberkamp ons dat verwijt maken, zal het zo erg dus niet zijn. Dan zal de waarheid wel ergens in het midden liggen en kun je de conclusie trekken dat UKrant zijn werk goed heeft gedaan.
Rob Siebelink is hoofdredacteur van UKrant