Studenten
Mondkapjes zijn verplicht in de gemeenschappelijke ruimtes van het Martinihouse. Foto Reyer Boxem

Rekkelijken en preciezen in één huis

Kibbelen over de coronaregels

Mondkapjes zijn verplicht in de gemeenschappelijke ruimtes van het Martinihouse. Foto Reyer Boxem
Wat als je huisgenoten niet willen dat je gasten ontvangt, of aan je vragen of je een mondkapje wilt dragen in de keuken? Studentenhuizen hebben moeite om de lieve vrede te bewaren in coronatijd. ‘Er is een tweedeling bij ons.’
Door Denise Overkleeft en Sofia Strodt
17 november om 13:31 uur.
Laatst gewijzigd op 22 november 2020
om 16:16 uur.
november 17 at 13:31 PM.
Last modified on november 22, 2020
at 16:16 PM.

‘De reacties in onze appgroep waren nogal fel toen een van onze huisgenoten een gast meenam’, zegt Eniko Gyopar, die media studies studeert. Ze woont met zestig anderen in het Martinihouse, een van de panden van studentenhuisvester SSH. ‘Er is een tweedeling in ons huis, omdat sommige mensen helemaal niemand van buiten toe willen laten en anderen, zoals ik, vrienden willen ontvangen’, voegt student international law Mustafa Utku Erdoğan toe.

De sfeer in het studentenhuis is nogal veranderd sinds de bewoners van een ander SSH-pand een feestje bouwden. Daarop werden de regels voor alle SSH-panden aangescherpt. ‘We gingen altijd samen borrelen en we organiseerden filmavonden, maar dat kan nu eigenlijk niet meer’, zegt Eniko. ‘De SSH heeft zelfs bewakers ingehuurd die één keer per dag komen checken of we ons wel aan de regels houden. In een mail die we gekregen hebben staat dat we een boete van 250 euro per persoon krijgen als we hun instructies niet volgen of de nieuwe regels schenden.’  

Aanval op WhatsApp

Veel grote studentenhuizen worstelen momenteel met de coronamaatregelen. Sommige studenten willen die zo streng mogelijk volgen, terwijl hun huisgenoten daar heel anders over denken. En dan is het niet altijd makkelijk om er samen uit te komen. 

Je moet accepteren dat je gezondheid in handen is van zestig anderen

Bewoners van het Martinihouse bespraken onenigheden over het volgen van de regels altijd in hun appgroep. Maar nadat een van hen door meerdere studenten werd aangevallen in de app omdat hij met een vriend in een gemeenschappelijke ruimte had gezeten, hebben ze afgesproken om zulke kwesties face to face met elkaar te bespreken. ‘We willen mensen niet voor het oog van iedereen vernederen. Ik vertrouw erop dat iedereen zich nu aan de regels houdt, vooral omdat anders de kans bestaat dat je beboet wordt’, zegt Eniko. 

Foto Reyer Boxem

Waar ze in sommige studentenhuizen hun gedachten en zorgen met elkaar delen, houden de bewoners van andere huizen hun interpretatie van de coronaregels voor zich. Zo brengt Giamfranco Bottone, die industrial engineering and management studeert, nauwelijks tijd door met de zeven huisgenoten met wie hij een appartement deelt. ‘Als ze gasten hebben, kondigen ze dat van tevoren aan, maar dat is het dan ook wel. Ik weet niet wie er symptomen heeft, want daar hebben we het niet over.’ Ze zijn ook niets officieels overeengekomen over de coronaregels, zegt hij. ‘Iedereen zorgt gewoon voor zichzelf. Je kunt niet echt beïnvloeden wat anderen doen.’     

Mondkapje op 

Student environmental and infrastructure planning Alex Hayes, een huisgenoot van Eniko and Mustafa, denkt er hetzelfde over. ‘Je moet accepteren dat je gezondheid in handen is van zestig anderen’, zegt hij. ‘Anders moet je verhuizen.’ 

In het Martinihouse worden alle bewoners geacht mondkapjes te dragen als ze zich door de gemeenschappelijke ruimtes bewegen. Die regel vinden ze maar niks, zegt Eniko. ‘Mensen zijn boos dat ze mondkapjes moeten dragen en ik heb ook eigenlijk niemand er eentje zien gebruiken in het gebouw. Het komt nogal bizar over dat je een masker moet dragen in je eigen huis. En om eerlijk te zijn vergeet ik dat ook steeds als ik de vijftien meter naar de keuken loop. Het is gewoon niet logisch als je toch samen in hetzelfde gebouw woont en de faciliteiten deelt’, zegt ze.   

Het is nogal bizar dat je een masker moet dragen in je eigen huis

In studentenhuis Frascati, waar 150 mensen wonen, is student liberal arts and sciences Begüm Emregül juist blij met de strengere regels. ‘Je kunt beter een regering hebben die vertelt wat je moet doen om een pandemie te beheersen dan dat je mensen laat doen wat ze willen’, zegt ze. Begüm en haar huisgenoten spraken voor de vorige personferentie af wat de regels in hun huis zouden zijn. ‘Wie symptomen heeft, zelfs milde, stuurt de anderen een bericht voor ie de keuken in gaat, zodat we afstand kunnen houden. En als je symptomen hebt draag je overal een mondkapje, in de gemeenschappelijke ruimtes en zelfs in de badkamer, en maak je alle oppervlakken schoon met desinfecterende doekjes als je de keuken of badkamer hebt gebruikt.’ 

Foto Reyer Boxem

Toch heeft de situatie ook in Frascati wel spanning opgeleverd. Toen een van de bewoners haar smaakzin verloor – een van de symptomen van covid-19 – en toch nog met heel veel mensen omging, werden haar huisgenoten kwaad. ‘Ze werd overladen met boze reacties in de groepsapp met 150 man. Daarna hing er een angstige sfeer en waren mensen niet zo open meer’, zegt Begüm.

Grenzen opzoeken

Journalistiekstudent Zsuzsanna Palotás, die in de SSH-flat Upsilon woont, hoopt dat studenten zich aan de regels gaan houden. Ze ziet vaak meer dan vier mensen tegelijk rondhangen in de gangen, en dat is tegen de landelijke regels. ‘Ik heb het gevoel dat ik andere mensen probeer te beschermen, terwijl het hen niks kan schelen’, zegt ze. 

Ik probeer anderen te beschermen, maar het kan hen niks schelen

Anderen zijn gefrustreerd door de beperkingen en zoeken de grenzen op, zoals Roos den Boer, die human geography and planning studeert en met vier anderen in een huis aan de Korreweg woont. Vorige week nodigde ze drie mensen uit, het maximum aantal gasten dat de regering aanraadt. ‘Volgens mij hadden we meer mensen kunnen uitnodigen’, zegt ze. Maar daar waren haar huisgenoten op tegen, en ze waren verbaasd dat ze het überhaupt vroeg. ‘Op dat moment ergerde ik me behoorlijk aan hun reactie’, zegt ze. ‘Maar ik begrijp ze ook wel. Ik woon nu eenmaal met anderen samen en dus moet ik rekening met ze houden.’   

Dat weerhield Roos er niet van om op bezoek te gaan bij een Albertushuis. Daar waren haar huisgenoten niet zo blij mee. Een van hen vroeg of ze dat zelf nou een handige actie vond. ‘Aan de ene kant bracht Roos ons in gevaar door naar zo’n huis te gaan’, zegt student sociaal werk Mariske Terpstra. ‘Maar aan de andere kant is het ook weer niet zó erg. We hebben al afgesproken dat als een van ons in quarantaine moet, we het huis gaan opknappen en isolatiefeestjes gaan geven.’ 

‘Een voor allen, allen voor een’, zegt Roos met een glimlach. ‘Als een van ons gaat, gaan we allemaal.’ Ze hebben afgesproken om elkaar niet te veroordelen als iemand positief test, zegt ze. ‘Om de coronavrede te bewaren.’

Engels