Spullenpensioen

Foto Reyer Boxem

Spullenpensioen

Student-columnist Bente van Leeuwen neemt afscheid van een dierbare vriend maar belooft dat ze elkaar weer tegen zullen komen. ‘Dan doen we gewoon, net als vroeger, alsof jij de enige bent.’
Door Bente van Leeuwen
13 oktober om 10:00 uur.
Laatst gewijzigd op 22 november 2020
om 16:21 uur.
oktober 13 at 10:00 AM.
Last modified on november 22, 2020
at 16:21 PM.

Na vijfenhalf jaar heb je afgedaan. Ik had je nodig, maar je bleef soms hangen. Steeds vaker moest ik op je wachten. Steeds vaker was ik dan geïrriteerd. Een irritatie die je niet verdiende: je hebt het juist zo goed gedaan.

Maar goed was niet goed genoeg, want ik kon niet wachten tot ‘goed’ in ‘matig’ en uiteindelijk in ‘slecht’ zou veranderen. Dus ik heb je vervangen.

Ik was blij met mijn nieuwe exemplaar. Opgetogen pakte ik het pakketje uit. 200 gram zwaarder dan jij, maar wel sneller en een net iets groter scherm. En een lichtgevend toetsenboord, waar ik bij jou in het duister tastte. Met een paar drukken op de knop wist deze al alles van me: wachtwoorden, voorkeuren en zelfs m’n bureaubladachtergrond – die ik met jou had uitgezocht.

Er is geen plek voor jullie beide en we weten alle drie wie er gaat winnen

Nu liggen jullie daar, naast elkaar, in stille concurrentie. Er is geen plek voor jullie beide en we weten alle drie wie er gaat winnen. Maar wat moet ik dan met jou? Bij het grofvuil, na al die trouwe dienstjaren? Doorverkopen voor een prikkie en niet weten wat er verder van je komen zal? Of moet ik je in een la leggen, je wat stof laten vergaren en hopen dat met de tijd de stap tot wegdoen minder pijnlijk wordt?

Het voelt allemaal niet goed. Ik moest kritisch zijn, dat weet je. Jij als soort bent onmisbaar dus ik kon niet wachten op aftakeling. Mijn schuldgevoel is onterecht, maar niet te negeren.

Maar het is me gelukt: ik heb een plan voor je bedacht. Ik stop je niet weg, ik verplaats je alleen. Want na werken komt pensioen, een spullenpensioen. Ik breng je naar een speciale boerderij, ergens in Drenthe. Daar kom je te wonen op een rommelige kamer vol met ander vervangen goed. En met onvervangbare knuffels. Misschien kunnen jullie verhalen delen over jullie gouden jaren.

Zo nu en dan zal ik je weer nodig hebben. En als je een keertje wat meer tijd nodig hebt, zal ik niet boos te worden. Ik zal zelfs af en toe je vervanger thuislaten. Dan doen we gewoon, net als vroeger, alsof jij de enige bent.

13 October 2020 | 22-11-2020, 16:21
Array

De spelregels voor reageren: blijf on topic, geen herhalingen, geen URLs, geen haatspraak en beledigingen. / The rules for commenting: stay on topic, don't repeat yourself, no URLs, no hate speech or insults.

guest

0 Reacties
Meest gestemd
Nieuwste Oudste
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties